Diderot şöyle yazar:
Despotizm altında uzun süredir çektikleri acıyla içleri yanan insanlar haklarını geri kazanmak için hiçbir fırsatı kaçırmayacaklardır. Fakat ne bir hedef, ne de planları olduğundan, kölelik bir anda anarşi halini alır. Bu büyük arbedenin kalbinde tek bir çığlık duyulur: Özgürlük! Fakat bu değerli şeyi korumak nasıl mümkündür? Kimse bilmez. Ve yakında insanlar çeşitli fraksiyonlara ayrılır ve çatışan çıkarları için birbirlerini yerler...Kısa süre içinde devlet içinde yalnızca iki fraksiyon kalır; Kendilerini, geri kalan herşeyin mecburen dâhil olmak zorunda kaldığı iki isimle ayırt ederler: Kralcılar ve Kral Karşıtları. Bu artık vahşi bir kargaşa vaktidir.Entrika ve komplo vakti...Burada kralcılık da kral karşıtlığı gibi bir bahane işlevi görür. Her ikisi de hırs ve aç gözlülüğün maskesidir. Ulus artık suçlu ve yozlaşmış bir grup insana bağımlı hale gelmiş bir birimden başka bir şey değildir. Böyle bir durumda beklenmedik bir durumun ortaya çıkması, ancak doğru bir insan ve uygun bir ânın mevcûdiyeti ile mümkündür. Doğru an geldiğinde doğru insan belirir... İnsanlara, o ana kadar hepsinin birbiri için söylemiş olduğu şunu söyler: Sen bir hiçsin! Ve insanlar cevap verir: Biz bir hiçiz! Ve onlara der ki: Lider benim! İnsanlar hep bir ağızdan cevap verirler: Lider sensin! Ve onlara şunu söyler: İşte size hizmet etmeye hazır olduğum şartlarım bunlardır! Ve cevaplarlar: Kabul ediyoruz! Bu devrimi ne takip edecektir? Kimse bilmez.

Koselleck/185